}} Pir, Anadolu tasavvuf pratiğinde Mürşid-i Kamil yerine kullanılan farsça bir kelimedir. Pir, tasavvufun genel amacını gerçekleştirmek üzere kendine özgü pratik oluşturmuş tarikat kurucularına Anadolu tasavvufunda verilen isimdir.
Pir, (Farsça: (پیر) pir, "ihtiyar, yaşlı, koca"), tarikat kurucusu mutasavvıf. Tarikat pirinin tekkesi tarikat üyeleri için büyük önem taşır. … Tasavvufa dayalı bir meslek örgütlenmesi olan Ahilik'te pir, belli bir mesleğin kurucusu olduğu kabul edilen peygamberdir. Hemen her peygamber bir mesleğin piri sayılır.
Pir sözcüğünün TDK anlamlı, ihtiyar olan kimselerdir. İhtiyar olan kişiler için pir sözcüğü kullanılıyor.
Bir tarikat ya da sanatın ilk kurucusu. Bir inanışa göre, birçok zanaatın pirliği peygamberlere değin uzanır: Terziliğin piri Hz. İdris, demirciliğin Hz.
butun alemler ve kevn-u mekan feyiz ve neşe meyhanesi,şarap da feyiz, sevgi ve neşe, pir i mugan da o feyzi o neşeyi kadeh kadeh sunan mürşittir. PÎR-İ MUGÂN: Pîr: Ululuk, büyüklük en üst; eren, ermiş, din ulusu, dinde ileri merhaleye ulaşmış kişi demekir.
Hacı Mustafa Efendi başlangıçta dedesi ve babasından manevi ilimler tahsil etmiş sonra Altun Silsilenin 46. sırasında bulunan Hacı Mehmet Zaravî Hz'den feyz almış ve kemâle ermiştir. Kerametleri pek çoktur. Şabaniyye koluna yenilikler ve kolaylıklar getirdiği için Pîri Sanî diye meşhurdur.
